Zasady zapisywania i formatowania tekstów - Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce

Szukaj na stronie
Przejdź do treści

Menu główne:

(ISSN 0137-530X, e-ISSN 2450-792X, INDEX COPERNICUS  ICV 2022: 51,19)

Wymagania redakcyjne:

Szanowni Państwo, zamieszczamy ogólne i szczegółowe zasady zapisywania oraz formatowania tekstów, jakie stosujemy w  naszym wydawnictwie. Uprzejmie prosimy o zapoznanie się z nimi. Zastosowanie  ich w znacznym stopniu usprawni proces wydawniczy artykułów, które mają Państwo zamiar złożyć w wydawnictwie. Prosimy o dostarczanie tekstów w postaci wydruku (tekst, ilustracje, streszczenie) oraz zapisu cyfrowego na nośniku w osobnych plikach, a mianowicie: tekst, streszczenie, ilustracje, podpisy do ilustracji, tabele, podpisy do tabel.
Dziękujemy za życzliwe przyjęcie naszych zaleceń redakcyjnych.

WSKAZÓWKI:
  • plik tekstowy należy dostarczyć w formacie: *.doc  lub *.docx;
  • objętość artykułu: ok. 05 do 2 arkuszy wydawniczych (od 20 tys. do 80 tys. znaków);
  • w przypadku artykułów zewnętrznych dane o autorze: imię i nazwisko, tytuł naukowy, miejsce pracy;
  • artykuły powinny być zaopatrzone w abstrakt w języku polskim lub w j. angielskim,
   o objętości do 3 stron, tj. do 10 tys. znaków;
  • tekst:  krój czcionki Times New Roman  12 pkt.;
  • interlinia 1,5 pkt.;
  • marginesy 2,5 cm;
  • akapity z jednym wcięciem równym 1 tab.;
  • kursywę stosujemy w tytułach dzieł drukowanych, nazwach  wyrobisk górniczych
 (np. szybik Antonia, komora Russegger);
  • cudzysłów ma postać : „…”. Stosujemy go w tytułach czasopism oraz na oznaczenie cytatu
  • zapis dat: w tekście głównym miesiące słownie lub cyfrą rzymską bez kropek.
                     Po roku stosujemy  skrót - r. np. 1999 r., po wieku  - w. np. XVIII w.
  • lata w obrębie tego samego wieku w wersji skróconej np. 1772-79;
  • dekady oznaczamy za pomocą liczb z kropką np. lata 70., lata 40. XX w.
  • w tekście głównym cytując autora lub powołując się na nazwisko badacza pierwszy raz podajemy
  pełne imię przed nazwiskiem, kolejny raz już tylko inicjał imienia z kropką przed nazwiskiem;
  • należy unikać wyróżnień, prosimy nie stosować podkreśleń i pogrubień;
  • nie stosujemy ozdobników, przy wyliczeniach najlepiej użyć półpauzy ze spacją;
  • przypis umieszczamy przed przecinkiem lub kropką;
  • do artykułu prosimy dołączyć 5-10 słów kluczy w języku angielskim (keywords), które dotyczą
  poruszanej w artykule problematyki;
  • ilustracje przeznaczone do publikacji powinny być dostarczone w postaci odrębnych plików,
  w  formatach: *.tif, *.jpg, o rozdzielczości nie mniejszej niż 300 dpi;
  • w tekście zaznaczamy miejsce, gdzie powinna być ilustracja, dołączamy spis ilustracji z podaniem
  źródła oraz nazwisko fotografa;
  • tabele, wykresy, schematy, rysunki i zdjęcia prosimy podpisać i ponumerować;
  • nie należy zamieszczać plików graficznych z Internetu;
  • każdy artykuł  prosimy zaopatrzyć w bibliografię.

Zapis pozycji bibliograficznych:
W tekście i przypisach stosujemy:
  • wersję polską (np. zob., tamże, por.)
  • kolejne opisy oddzielamy średnikiem
  • tytuły prac, artykułów, serii piszemy kursywą
  • w przypadku pozycji wschodniosłowiańskich (np. ukraińskich, białoruskich, rosyjskich) nie robimy
  transliteracji ani transkrypcji, podajemy oryginalny zapis cyrylicą, zachowując w języku obcym
  właściwą pisownię tomów, numerów, stron itp. Zasada ta dotyczy także  pozycji w innych
  językach obcych.

I Źródła niedrukowane:

1. Archiwalia:
Nazwa archiwum w pełnym brzmieniu po raz pierwszy + nawias +  dalej + dwukropek + skrócona nazwa archiwum + nawias + nazwa zespołu archiwalnego kursywą + przecinek + tytuł dokumentu kursywą + przecinek + oznaczenie karty lub strony + kropka.
Np. Archiwum Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka (dalej: Arch. MŻKW), Akta salinarne Wieliczki i Bochni z lat 1772-1918, rkps sygn. 2073, k. 33.
2. W przypadku kilkukrotnego powoływania się na ten sam dokument lub zespół archiwalny  stosowany jest skrót wprowadzony przy pierwszym zapisie.
3. Pełną nazwę archiwum i pełny tytuł dokumentu podajemy tylko za pierwszym cytowaniem lub w przypadku cytowania tylko jeden raz.

II Źródła drukowane:

1. Druk zwarty autorski:
Inicjał imienia z kropką autora + spacja + nazwisko + dwukropek + spacja + tytuł kursywą + przecinek+ spacja + miejsce wydania + rok wydania z przecinkiem + spacja + oznaczenie strony + spacja + numer strony z kropką.
Np.  J. Rajchel: Kamienny Kraków, Kraków 2005, s. 18.
2. Praca zbiorowa:
Tytuł kursywą + przecinek +  spacja + oznaczenie odpowiedzialności redakcyjnej (red., pod red.) i dalej tak samo jak w przypadku druku autorskiego.
3. Artykuł w pracy zbiorowej:
Inicjał imienia (lub imion ze spacją ) autora z kropką + spacja + nazwisko + dwukropek + spacja + tytuł kursywą z kropką jeżeli jest podtytuł + podtytuł spacja + odesłanie do pracy zbiorowej (w:) + tytuł kursywą i dalej jak przy drukach zwartych autorskich.
Np. S. Gawęda: Wieliczka pod rządami austriackimi (w:) Wieliczka. Dzieje miasta, pod red.
S. Gawęda, A. Jodłowski, J. Piotrowicz, Kraków 1990, s. 212.
4. Artykuł w czasopiśmie:
Inicjał imienia (lub imion ze spacją ) autora z kropką + spacja + nazwisko + dwukropek + spacja + tytuł kursywą z kropką jeżeli jest podtytuł + podtytuł spacja + przecinek + tytuł czasopisma lub gazety w cudzysłowie + spacja + oznaczenie rocznika z przecinkiem + oznaczenie miejsca i roku  wydania z przecinkiem + spacja + oznaczenie strony z kropką.
Np. I. Markowski: Wielicka orkiestra salinarna w latach 1830-1990, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. XXI, Wieliczka 2001, s. 179-202.
5. Przypis internetowy np. Autor:  tytuł,  http://www. itp. …, dostęp: 29.01.2015.

Uwagi dotyczące przypisów:
  • akapity z jednym wcięciem
  • jeśli w tekście autor reprezentowany jest przez jedno dzieło – cytujemy go:  + tytuł  kursywą + przecinek + miejsce wydania i rok + oznaczenie strony. Przy kolejnym cytowaniu tego samego autora i tego samego dzieła stosujemy zapis skrócony tytułu zakończony trzema kropkami + przecinek + oznaczenie strony z kropką.
Np. A. Keckowa: Żupy krakowskie w XVI-XVIII wieku (do 1772 r.), Wrocław-Warszawa-Kraków 1969, s. 65.
A. Keckowa: Żupy krakowskie…, s. 62.
  • jeśli w jednym przypisie przywołujemy inne dzieło autora cytowanego w przypisie, wówczas stosujemy zapis po średniku w stosunku do autora: tenże lub tejże  z dwukropkiem + tytuł publikacji kursywą + przecinek + spacja + miejsce i rok wydania + spacja + oznaczenia strony.
Np. J. Piotrowicz: Okresy rozwojowe i przemiany gospodarki solnej w Polsce od połowy XIII do początków XVIII wieku, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. IX, Wieliczka 1980, s. 33-75; tenże: Problematyka genezy i najstarszych dziejów górnictwa solnego w Polsce, tamże, t. II, 1968, s. 173-232.
  • zapis tamże używamy jeśli w jednym przypisie dwa lub więcej cytowanych artykułów znajdują się w tej samej publikacji (jak wyżej).
  • jeśli w przypisach powołujemy się kilkakrotnie na to samo czasopismo lub opracowanie
  monograficzne przy pierwszym cytowaniu należy wprowadzić w nawiasie po tytule skrót,     
  który będzie konsekwentnie stosowany w kolejnych przypisach,
Np. J. Piotrowicz: Okresy rozwojowe i przemiany gospodarki solnej w Polsce od połowy XIII do początków XVIII wieku, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce” (dalej: „SMDŻ”), t. IX, Wieliczka 1980, s. 33-75.


WAŻNIEJSZE SKRÓTY STOSOWANE W ZAPISIE BIBLIOGRAFICZNYM:

t. – tom
R. – rocznik
nr – numer
cz. – część
wyd. – wydanie
vol. – wolumin
z. – zeszyt
s. – strona
red. – redaktor naukowy
(w:) – zamieszczono w
por. – porównaj


GHOSTWRITING
Redakcja „Studiów i Materiałów do Dziejów Żup Solnych w Polsce” informuje, że Autorzy składający teksty do druku proszeni są o złożenie oświadczenia o zachowaniu zasad rzetelności naukowej przy powstaniu tekstu – zasady określone do zagadnienia ghostwriting na stronie polska Bibliografia Naukowa https://pbn.nauka.gov.pl


 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego